9 Ocak 2011 Pazar

Arşivden - 10

Seni de devam ettireceğim inşallah Selim Yılmaz... 27 Ocak 2010...

Selim Yılmaz 

Selim Yılmaz?

Buyrun amirim.

81’li var mısın oğlum sen? Daha küçük gösteriyorsun.

81’liyim efendim.

Neyse, oğlum tabelayı görmedin mi?

Gördüm amirim, ama annemin durumu ağırlaşmış. Bu seferlik mazur görün.

Seni salmam için yalan söylemiyorsun değil mi?

Ruhsata bakarsanız, araba benim değil şirketin. Hastaneden telefon gelince anahtarı alıp çıktım işten. Bakın bu dünyada annemden başka kimsem yok. Onu da kaybetmek üzereyim. Lütfen izin verin gideyim.

Kusura bakma. Gün boyunca ne tiplerle karşılaştığımızı tahmin edemezsin, insan herkesten şüphe duyar hale geliyor. Umarım kurtulur anneniz. Çok üzüldüm. Haydi gidin.

Teşekkür ederim.

Çok geçti…

Cenazeden sonraki ilk iki gün eve sadece uyumaya gitti, gündüzlerini babasınınkinin hemen yanında bulunan üstü taze toprak kaplı mezarın başında geçirdi.

Eve gelen ziyaretçilerle teyzesi ilgilendi, arabayı ise eski bir arkadaşı bıraktı işyerine. Durumu öğrenen patronu 3 gün izin vermişti ona.

Eve gittiğinde teyzesinin gitmiş olduğunu anladı, araları uzun zamandır iyi değildi zaten. ‘Ölümün yakınlaştırması anca bu kadar sürüyormuş demek ki.’ diye düşündü.

Uzun zamandır kendini hazırlamasına rağmen annesinin de gidişi tahmininden fazla etkilemişti onu. Tek çocuktu. Babasından kalan emekli maaşıyla okutmuştu annesi onu, her gün ziyaretine geldiğinde onunla ne kadar gurur duyduğunu söylerdi: ’Sen çok güçlü bir çocuksun.’

Ertesi gün işe gitmesi gerekiyordu ama o çoktan kararını vermişti...

Ev sahibine telefon edip evden çıktığını, 12 günlük kiranın yerine eşyaları bıraktığını bildirdi. Üniversiteye başladığı sene, babasını kaybettiği seneydi bu, Erenköy’ deki evlerini satıp buraya taşınmışlardı.

İstifasını verip işyerinden çıktı, Beşiktaş’a gitti. Boğazı seyretti uzun uzun. Artık elindeki bavulundan başka bir şeyi yoktu.

Fakat hayata isyan etmeyi bırakalı çok olmuştu. İsyan etmenin annesinin acısını derinleştirdiğini fark ettiği andan itibaren susmuştu.

Artık ne ait olduğu bir ailesi, ne evi, ne işi… O an, annesinin bahsettiği kadar güçlü olamadığını düşündü.


Hiç yorum yok:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...